Vesîle’lere Yapışmak

İslâm Dîni'nin yüceltici, Hak ve halk insanı kılarak mutlu edici emirlerini
ihtiva eden Kur'ân-ı Kerim'de Rabbimiz şöyle emir buyurmaktadır:
"Ey Mü'minler! Allah'ın emir ve yasaklarına aykırılıktan korunun.
Allah'a (yaklaşmaya) vesîle arayın. O'nun yolunda (gerektiği şekilde) Cihad
yapın ki kurtuluşa/mutluluğa eresiniz."1
Bu Kur'ân buyruğundan açıkça anlaşılmaktadır ki, Fert ve Cemiyet olarak
istikrar bulmamız ve mesut olabilmemiz için ibadet aşkıyla yapmamız gereken
bir vazifemiz de bizi Rabbimizin rızasına erdirecek vesîleleri; imkânları
aramak, bulmak ve değerlendirmektir.
Hayatımızın tabîi akışı içerisinde husûsî (özel) ve büyük bir gayret göstermeksizin
bulup değerlendirebileceğimiz Rabbimizin rızasına erdirecek bazı "Vesîle"lere işaret
etmeye çalışacağız.
• -Allah bağlılarını çoğaltsın-Sevgili Peygamberimiz şöyle buyuruyor:"Sadakaların en faziletlisi su /meşrubat ikram etmektir." 2
Bu hadîsin ışığında hareketle, karşılaştığımız dostlarımıza,
müşterilerimize, mesai arkadaşlarımıza tıbben pis ve zararlı olan ve pis/zararlı olduğu için
de ikram edilmesi İslâmî ölçülere göre kişi günaha sokacak olan sigara yerine
çay ve diğer meşrubatları ikram edebiliriz.
Bu nevi bir ikram bir sadaka olduğu ve en az on sevap kazandıracağı için
bizi Rabbimizin hoşnutluğuna erdirecek hayırlı bir vesîle olur.
• Hayat Kitabımız Kur'ân-ı Kerîm'de Mevlâmız şöyle emir buyurur:"Ey Mü'minler! Allah'ı çok çok anın."3
Bu emre muhatap olan biz mü'minler için ne kadar çok vesîle-i rahmet
vardır. Yolda yürürken, araba kullanırken, müşteri beklerken, san'atımızı icra
ederken dilimizle, kalbimizle Allah'ı zikredebiliriz. Çoğu kez hususî bir vakit
ayırarak elimize tesbih almaya, inzivaya çekilmeye gerek yoktur. Şuurla yaşadığımız
her an büyük bir vesiîledir.
Peygamberimiz: "Sübhanellah", "Elhamdülillah", "Allahü Ekber" ve "Estağfirullah",gibi zikir cümlelerinin her birinin bir sadaka değerinde olduğunu ve en az on birim sevapla mükâfatlandırılacağını müjdeliyor.
Tatbik edilmesi pek kolay olup Allah'a yaklaştıracak, kalbi nurlandıracak bir vesîle
değil midir bu?
• Şanlı Peygamberimiz: "Hediyeleşiniz ki birbirlerinizi sevebilesiniz."4 buyuruyor
ve birbirlerimizi sevmedikçe de gerçekten iman etmiş olamayacağımızı bildiriyor.
İmalatçı, toptancı ve hatta perakendeci olarak şehir içi ve dışındaki müşterilerimizin
paketlerine, kolilerine dinî-ahlâkî-tarihî mevzulardaki küçük el kitaplarından hediyeler koyabiliriz. Ziyaretimize gelen dostlarımıza kitap hediye edebiliriz.
Ticaret yapan bir mü'min için her yıl belirli bir miktar kitap hediyesi ne
ucuz, fakat ne mübarek bir vesîledir.
• Şanlı Peygamberimiz, Kur'ân çizgisinde biz mü'minleri şöylece yüreklendirir:
["Mü'minin bir bilgiyi öğrenip, mümin kardeşine öğretmesi en değerli sadakadır/
hayırdır."
"... İslâm Dini'nin, olgun aklın ve ilmin Hak, doğru ve güzel bulduklarına çağırmak:
batıl, eğri ve çirkin gördüklerinden sakındırmak sadakadır/hayırdır."] 5
Hakk'a çağırma, Bâtıl'lardan sakındırma görevimizi yaparak Allah'ın rızasına
ermemize sebep olacak ne kadar çok vesîle vardır.Öğle tatilinde işveren veya çalışma arkadaşı olarak mesâi arkadaşlarımıza dîni-ahlâki bir kitaptan 5-10 dakika okuyabiliriz.
Ziyaret veya iş takibi için gelen mümin kardeşlerimize sohbetin sonunda bir âyet veya hadîs tercümesi nakledebiliriz. Cuma namazına olsun gelmeyen gafil mümin kardeşlerimizi
şefkatle Cuma namazına çağırabiliriz. Basit gibi görülen bu tür çalışmalarla değerlendirilecek
vesîleler bizi büyük sevaplara erdirebilir, Allah'ın rızasına ulaştırabilir. Peygamberimiz bakınız nasıl müjde veriyor:
"Bir kimse Allah'ın ve Peygamberinin buyruklarına davet ederse, ona çağrısına
uyanların sevapları gibi sevap verilir..." 6
• Peygamberimiz: "Mümin kardeşini sevindirmen Allah'ın rahmetine/mağfiretine
erdirici amellerdendir."7 buyuruyor.
Bu hadîse göre, ana ve babalarımızın hatırlarını sorarak onları memnun
etmek, dostlara mektup ve tebrik yazarak onları mesrur etmek, güvenilir komşu
ve arkadaşlara haftalık-aylık ödünç para vererek onları rahatlandırmak ve
mahkûm dostları ziyaret ederek sevindirmek, kalplerini kırdığımız eşlerimizin
bir hediye ile veya bir çift sözle kalplerini kazanmak... Bütün bunların her
biri Allah'a yakınlık vesîlesidir.
* Yüce Peygamberimiz Hz. Muhammed şöyle buyuruyor:"... Yardıma muhtaç zayıf mümine bedenî yardımda bulunmak bir Sadakadır / hayırdır."
"Can taşıyan her bir varlığa acımada sevap vardır."8
Sabahları ve akşamları işe geliş ve gidişlerimizde güzergâhımız üzerindeki
duraklarda vasıta bekleyen insanlardan birkaçını ya da çocuklu bir aileyi
arabamıza almak şüphesiz bedenî bir yardımdır; acımadır. Arabamıza aldıklarımız
İslâmî çizgide kişiler olmayabilir. Ancak bu bile onların kalplerinin
İslâm'a ısındırılmasına bir sebep teşkil edebileceğinden biz niyetimize göre
sevap alırız.
O halde arabamıza adam alabilme imkânı bizim için Rabbimizin muhabbetini
kazandıracak değerlendirilmesi gerekli bir vesîledir.
Peygamberimizin açıklamasına göre: "Sadakalar belâları defedeceğinden"
hem kazalara karşı manevî sigorta, hem de Allah'ın rızasına mühim bir vesîle...
Araba sahipleri için bu ne büyük bir imkândır.
Saygıdeğer Okuyucu
a) Para bozmak,
b) Sorana adres tarif etmek,
c) Güler yüzle selâm vermek,
d) Sevindirici haber ulaştırmak,
e) Trafik kurallarına uyarak yayalara ve vasıtalara saygı göstermek gibi Rabbimiz'in bağışlamasına sebep olacak nice vesileleri bu misallerimize ilâve edebiliriz.
Ömür sermayemiz süratle bitiyor. Kayıplarımız çok, kazançlarımız az. Bizi
Mevlâmızın Rahmeti'ne erdirecek vesîleleri ihdas etmeli, ele geçen büyük küçük
bütün imkânları değerlendirerek hayatımızı bir fazîlet şelâlesi halinde çağlatmalıyız.
Peygamberimiz şöyle buyuruyor:["Müslüman kardeşini güler yüzle karşılaman şeklinde
bile olsa gönül alıcı,fayda sağlayıcı işlerden hiç birini küçük görmeyin.""(Bu sebeple) yarım hurma/meyve vermek suretiylede olsa kendinizi Cehennem azabından koruyun."] 9
Yüce Peygamberimiz bu hadîsleri ile bizleri gönül uyanıklığı içinde büyük küçük
her bir vesîleyi değerlendirmeye çağırmaktadır.
Kimbilir, belki de Rabbimiz'in Rızası'nı tabii hayatımızın akışı içerisinde önümüze
çıkan basit vesîleleri değerlendirerek kazanacağız.
Yüce Rabbimden cümlemizi rızasına erdirecek vesîleleri değerlendirme
aşk ve şuuruna erdirmesini diler, yazımızı vesîle'nin genel bir ölçüsünü
veren hadîsle bitiriyorum: Allah'ın Resûlü buyuruyor:" Bir kimse Cehennem'den uzak kalmayı ve Cennet'e girmeyi arzu ederse Allah'a ve Âhiret Günü'ne îman ettiği halde ölmelidir. Bir de kendisine yapılmasını
istediğini başkalarına yapsın."10

1 Mâide 35.
2 Keşfül-Hafâ Hadis No: 467.
3 Ahzab 41, Ra'd 28.
4 Keşfül-Hafâ Hadis No: 1023.
5 İ. Mace Hn. 243; M. Mesabih Hn. 1898
6 Muhtasar Sahih-i Müslim Hn. 1860.
7 el-Camius-Sağîr "înne min."
8 et-Tac 2/7.
9 Muhtasar Sahîh-i Müslim Hn. 1782.
10 Müslim İmare 46; R.Salihin Hn. 1570.

Şapka İçin Bombalanan Şehir

Şapka için bombalanan şehir: Rize

-Şapka Kanunu'na en büyük tepki verilen bölgelerden Biri de Karadeniz'di.

-Birinci Dünya savaşında İngilizlerin dövemediği Karadeniz sahillerini, millete zorla şapka giydirmek için Hamidiye zırhlısı gümbür gümbür bombalamaya başladı.

Şapka giymek istemedikleri için üzerlerine ateş açılan Rizeliler isyan ettikleri gerekçesiyle, Hamidiye Kruvazörü'nden atılan bombaların hedefi oldu.Rize'şapka takmadıkları için 8 kişi idam edildi


Haklarında idam kararı verilen sekiz müstakbel şehit karanlık bir hapishane odasına tıkılır. Sabit Hoca gece yarısı-Nısfılleyl bütün arkadaşlarını uyandırır. “Kalkın arkadaşlar, abdest alın namaza duralım. Bir-kaç saat sonra Rabbimize kavuşacağız!”
Az sonra Allaha kavuşacaklarını bilenlerin bir müjde saadeti içinde namazlarını kılıyorlar.

Saatler sonra sehpadan indirilen şehitlerin cenazeleri ailelerine verilmiyor. Rastgele açılan çukurlar içinde kumluğa gömüyorlar. Yakınları tarafından cesetler çalınmasın diye de başlarına süngülü nöbetçiler dikiliyor.

Rica-minnet aylarca sürüyor. Ancak üç ay sonra ve fakat gece çıkartılıp köylerine götürülmek şartıyla cesetleri ailelerine teslim etmeye izin veriyorlar.

Çürümeyen cesetler evlatları tarafından gömülü oldukları kumluktan çıkarılıyor. Kilimler sarıyor ve sırıklara takıp omuzlarına alıyorlar ve köylerine çıkarıyorlar. Üç ay geciken cenaze namazlarını kılıp hüzünle köy mezarlığına defnediyorlar.

Hakimiyet-i Milliye gazetesi Rize olaylarıyla ilgili son haberlerinde de asılan şehitler için kin ve nefretini aşığa vuruyordu; “Rize’deki mürteciler de ceza-yı Sezalarını buldular.

Karadeniz bölgesinin hemen her şehrinde aynı hassasiyet görülüyor.15 Aralık 1925 günü “Biz zorla şapka giymek istemiyoruz, sarığımız bize yeter!” diyerek Ulu Cami önünde toplanan halkın üzerine jandarmalar ateş açıyorlar. Uyarıya rağmen dağılmayan kalabalığın üzerine gelişi güzel ateş sonucu 17 kişi ölüyor. Bağıran-inleyen yaralılara kimse dokunamıyor. 143 kişi tutuklanıyor.

Olaylar üzerine düşman üzerine sefere çıkarcasına dönemin en büyük harp gemisi olan Hamidiye Kruvazörü Rize sahillerine gelip demir attı. Birinci Dünya savaşında İngilizlerin dövemediği Karadeniz sahillerini, millete zorla şapka giydirmek için Hamidiye zırhlısı gümbür gümbür bombalamaya başladı. Hamidiye zırhlısı, sivil halkın ve yerleşim alanlarının çok olduğu ve Ulu Caminin bulunduğu Bataniye yamaçlarını dövüyordu. Halk korkutulup sindirilmek isteniyordu.


Yıllar sonra bu bombardıman hadisesi türkülere konu olacaktır.
“Atma Hamidiye atma din kardeşiyiz.

Ula şapka da giyeceğiz vergi de vereceğiz!”

Sadece bir gün içinde bu 143 kişinin yargılama işlemi bitirildi. On dört kişi 15’er yıla, yirmi iki kişi onar yıla, on dokuz kişi de beşer yıl kalebend denilen ağır hapis cezasına çarptırıldı. Geriye kalanlar ise dayak ve para ödeme gibi hafif ceza alıyorlar.

İstiklal Mahkemesinin hızla verdiği kararla sekiz kişi hemen Ulu cami önünde kurulan darağacında idam edildi.

Asılan sekiz kişi Ulu Cami imamı Hafız Şaban Efendi, Muhtar Yakup Çavuş, İslahiye imamı Hasan Efendi, Belediye bekçisi Kadir Ağa. Rize asliye mahkemesi Başkatibi Hafız Osman Efendi ve kardeşi avukat Hulusi beyler, merkez cami imamı Hafız Kamil, Peçelioğullarından Mehmet ve Ahmet Çavuş kardeşler, Kamburoğlu Hafız Mehmet ve Nakşi Şeyhlerinden Numan Sabit Efendi’dir.

Şapka direnişi nasıl sona erdi?

Rize Ulu Cami imamı Şaban Hoca, namazdan sonra etrafında toplanan kalabalığa ;“Biz hükümetten akaid-i diniyye’ye hizmetkarlık ve bağlılık isteriz. İnanmayan inanmasın, fakat insanlara zulüm edilmesin. Tek isteğimiz sarığımıza, sakalımıza ve cübbemize dokunulmasın. Şapkayı giyenler giysin ama giymeyenler hapse atılmasın!”
Bu heyecanlı konuşmadan sonra coşan kalabalık köylülerle birlikte hükümet konağına doğru yürüyüşe geçmişler.

Yarı resmi Hakimiyet-i Milliye gazetesi bir gün sonra yazıyor; “Rizenin Bataniye bölgesinde Ulu Cami imamı Şaban Hoca halka karşı konuşurken; “Hükümette din düşmanlığı baş göstermiştir. Memlekette herkes şapka giymeye zorlanıyor. Giymeyenler hapisten idama kadar cezalara çarpılıyor. Buna karşı duyarsız kalmak dinimizde günahtır. Ayaklanma vacip olmuştur!




Biz herkes dinimize girsin demiyoruz. Biz hükümetten sadece dinimize saygı ve bağlılık istiyoruz. Müslümanlara ve İslam’a zulmedilmesine müsaade etmeyeceğiz!” Deyince halk toplu yürüyüşe geçiyor.

Hakimiyet-i Milliye gazetesinin yazdıklarına göre, isyancılar Hükümet Konağını ele geçiriyorlar. Ankara hükümeti Rize üzerine büyük bir askeri kuvvet gönderiyor. Rivayete göre üç gün süren halk ile asker arasındaki çatışmalarda yüzlerce köylü hayatını kaybediyor. Bölgenin imdadına hemen gezici-seyyar istiklal mahkemesi yetişiyor.
Yargılama göstermeliktir ve son tiyatro sahnesidir. Bir gün süren tek celsede, hakim koltuğunda oturan ve hiçbiri hukuk adamı olmayan milletvekilleri tarafından temyizi, itirazı ve avukatı olmayan mahkeme değiştirilemez kararını veriyor. Karara göre ”Bu isyancılar İslam Devleti istiyorlar. Hilafet istiyorlar ve kendi şer düşüncelerine halkı da alet ediyorlar.

Haklarında idam kararı verilen sekiz müstakbel şehit karanlık bir hapishane odasına tıkılır. Sabit Hoca gece yarısı-Nısfılleyl bütün arkadaşlarını uyandırır. “Kalkın arkadaşlar, abdest alın namaza duralım. Bir-kaç saat sonra Rabbimize kavuşacağız!”
Az sonra Allaha kavuşacaklarını bilenlerin bir müjde saadeti içinde namazlarını kılıyorlar. Saatler sonra sehpadan indirilen şehitlerin cenazeleri ailelerine verilmiyor. Rastgele açılan çukurlar içinde kumluğa gömüyorlar. Yakınları tarafından cesetler çalınmasın diye de başlarına süngülü nöbetçiler dikiliyor.

Rica-minnet aylarca sürüyor. Ancak üç ay sonra ve fakat gece çıkartılıp köylerine götürülmek şartıyla cesetleri ailelerine teslim etmeye izin veriyorlar.
Çürümeyen cesetler evlatları tarafından gömülü oldukları kumluktan çıkarılıyor. Kilimler sarıyor ve sırıklara takıp omuzlarına alıyorlar ve köylerine çıkarıyorlar. Üç ay geciken cenaze namazlarını kılıp hüzünle köy mezarlığına defnediyorlar.
Hakimiyet-i Milliye gazetesi Rize olaylarıyla ilgili son haberlerinde de asılan şehitler için kin ve nefretini açığa vuruyordu; “Rize’deki mürteciler de  cezalarını buldular..

Namusluyu Photoshoplamak

Sizin de gözünüze ilişti mi bilmiyorum.. Son günlerde sosyal paylaşım sitelerinde dolaşan bazı fotoğraflar var.. Sayıları epeyce artmaya başladı..
İnsanın görünce küçük dilini yutacağı, "Bu nasıl olabilir" diye hayretler içinde kalabileceği fotoğraflar bunlar.. Hani internet ve photoshop tekniğinden bihaber olanların hemen inanabileceği türden. Biraz aşağıda o fotoğraflardan birkaçını göreceksiniz..

İşte o fotoğraflardan biri..

Bunlardan sosyal paylaşım sitelerinde dönen onlarcası var..

Onur, vicdan, haysiyet, namus ve adamlık kavramlarını hiç bir zaman taşımamış olan bazı türü belirsiz yaratıklar bu ve buna benzer fotoğrafları paylaşıyor, onların bu tuzağına düşen yarım akıllılar bu fotoğrafların altına iliştirdikleri yorumlarda, inanca, türbana, Kutsal Kitaba etmedik küfür bırakmıyor..

Neler söylenmiyor ki..

Tüm çarşaflı/kapalı hanımları kastederek, "O çarşafların altında neler oluyor neler" diyeninden..

"Saçı başı kapalı ama altta iç çamaşırı giyinmiyor" diyenine kadar pek çok ucubeye rastlamanız mümkün..

İşte onlardan bir kaç yorum:

- Türbanlı kızların bazıları öyle giyiniyorki aslında açık kızlardan çok daha fazla seksi oluyor.İnsanın doğasında gizli ve saklı olana karşı merak her zaman olmuştur. Özellikle bazı türbanlı tazelerin yüksek topuklu, açık ve dekolte ayakkabıları müslümanı bile yoldan çıkarır değil dinsizi..

- Ne çıkarsa zaten bu sözde dinci yobazlardan çıkıyor. ..Sofu soğan yemezmiş ama bulunca da kabuğunu bile birakmazmis..Bütün sapıklıklar bu dinciyiz diye geçinen yobazlarda.. Onlar gibi dinli olmaktansa ben dinsiz kalmaya razıyım...

- Örtüyü kamuflaj için kullanıyorlar. Bir açsalar neler dökülecek altından. Saygın olan atatürk kızları mı yoksa bu sıkmabaş namussuzları mı namuslu görsün herkes..

-Sorsan Allah korkusundan başlarını örtmüş! Başı açık kızlara or..pu gözüyle bakanlar bu kapalılara ne diyecekler or..punun ağababası mı :)

- Bu tipler ABD/Fettos/Siyonizmn'in maşasıdırlar..Fettosun uşağı 2. peygamber Teyyibin paspasıdırlar. Amaç Mustafa Kemal'in önderliğinde can verip, kan akıtıp vatan kurtaranlara ihanet ve Türkiye Cumhuriyetini yıkmaktır! Bunlardan nasil sözedilmesini isterdiniz?... Sizce bunlar hangi sıfat ile anılmaya layıklar?

Böyle yüzlerce, binlerce yorum var. Ama fazlasını sanırım benim gibi sizin de mideniz kaldırmaz..

Şimdi o can alıcıcı soruyu soralım..

   

 Bu fotoğraf gerçek mi?

Türban takan bir kız veya kadın bir toplantıya böylesi bir kıyfatle katılabilir mi? Hanif kafatasının içinde beyin diye adlandırdığımız organı taşımasa bile bir insan, bir kadın böyle bir kıyafetle sokağa çıkar veya geniş yelpazeli bir toplantıya katılır mı?

Eğer abajur kafalıysanız, ön yargılarınız varsa ve bir attan daha dar kalıpla hayata bakıyorsanız bu soruya vereceğiniz cevap olur..

Ama değil işte.

O fotoğraf, o fotoğraflar sahte..

Yukarıda yarı çıplak fotoğrafını gördüğünüz o genç kız bilgisayar ortamında photoshop denen alet sayesinde soyunduruluyor ve milyonların önüne hedef olarak atılıyor maalesef..

Ya da aşağıda gördüğünüz gibi, başörtülü bir kadının eline içtiği suyun yerine bira şişesi tutuşturulabiliyor..


..



Evet kabul ediyorum. Benim de sokakta gördüğüm, türbanlı ama absürd giyimli, tuhaf hareketler sergileyen genç kızlar yok değil..

Hatta zaman zaman kısa etekli, yarı çıplak dolaşan türbansız çarşafsız genç kızlara da rastlıyorum..

Ama bugüne kadar hiç, "Acaba hangisi namuslu, hangisi daha az or...pu" diye düşünmedim.. Böyle bir ayrıma düşmenin karnında 9 ay 10 gün geçirdiğimiz kadınlara da hakaret olacağını varsaydım hep..

Ama düşüneni gördüm.. Hatta düşündürtmeye çalışanı da gördüm..

Bir meslek büyüğüm, "Gazetecilerin 1 günde gördüğünü, yaşadığını normal hayat süren insanlar 1 yılda göremez" derdi.. Benim de hasbelkader 17 yılım geçti bu mesleğin içinde..

Erbakan'ın iktidardan indirilmeye çalışıldığı dönemlerde ben bazı gazete ve gazetecilerin bazı genç kızları nasıl para karşılığında türbanlı, çarşaflı kılığına soktuğunu, bazı kişilerin eline yine para karşılığında nasıl asa verilip şalvarla dolaştırıldığını iyi bilirim..

"Kahrolsun Atatürk, yaşasın şeriat" diyerek nara atan kişilerin, karakolların arka kapılarından nasıl salıverildiğini, türbanlı kızların ertesi gün hangi kıyafetlerle nerelerde bulunduğunu da çok iyi bilirim..

Demem o ki...

Artık o günler geride kaldı..

Şimdi devir namusluyu photoshopla namussuzlaştırma devri

Süleyman ÖZIŞIK

Namussuzlardaki Namus

 

Necip Fazıl’ın “Çerçeveler (3)” adlı kitabında namus başlıklı bir yazısını okumuştum gerçekten çok güzel, bu yüzden paylaşmak istiyorum.

Bu yazı “bizde ahlaklıyız!”, “bizde namusluyuz!” ve “bizim de kalbimiz temiz!” diyenlere ithaf olunur…

Namus

Tüccar…

Partili…

Partisine ve sözde hayır cemiyetlerine, şahitler huzurunda yardımı bol…

Fakir komşusu acından ölecek olsa, Allah huzurunda bir dilim ekmek vermez.

Emrindeki karaborsa şebekesi ve rüşvet mekanizması, pırıl pırıl, işlek bir santral…

3 milyonluk servetin 1 milyonu yalan, bir milyonu riya, bir milyonu hile…

Görülmemek şartıyla, metreden, kilodan, balyadan, yetimin elindeki simide kadar çalmayacağı yok…

 Necip Fazıl bu yazısını 1964 senesinde yazıyor. Bugün ile karşılaştırınca aynı insanların aynı davalarına aynı şekilde hizmet ettikleri görüyoruz. Kadınları, kızları ve oğulları da aynı yol üzerinde sebattalar bu arada…

Bilmiyorum Necip Fazıl üstadın bu güzel yazısı sonrasında benim birşeyler karalamama gerek var mı? Ama belki onun yazısına dipnot hasebinde buraya birkaç cümlecik iliştirebilirim.

Evrende yapılan herşeyin ve mevcut her olgunun bir referans kaynağı, bir anlamı ve bir amacı vardır. Bu aklımıza gelen herşey için geçerlidir.  Bu Allah için dahi geçerlidir, O’nun referans kaynağı kendisidir, ve var ettiği her şeyde bir anlam ve amaç mevcuttur. “Allah, gökleri ve yeri mutlak gerçeğe atıf olsun diye (amaçlı olarak) yaratmıştır: hiç şüphe yok ki bunda, mü’minlerin alacağı bir ders mutlaka vardır.” ¹ (ankebut 44) İşte bundan dolayıdır ki insan bir fiil ile iştigal edeceği zaman bir referans kaynağına dayanır. Örneğin; bu kaynağa Batılılar hayvanlarda iç güdü diyor, fakat biz biliyoruz ki iç güdü de asıl referansa dayanan ara bir referanstır, yani o asli değil arızîdir. Asıl referans kaynağı ise hakikatin membaı olan, hakikatin tamamının kendisinden neşet ettiği El Hak olan Allah’tır. Diğer taraftan bu referans kaynağı insan için de arızi olarak akıl, irade ve vicdandır diyebiliriz. Fakat asli olarak tabiki Allahtır. Tüm bunları anlatma sebebim ise şu: genelde ahlak özelde namus kavramı insanların kendi başlarına çözebileceği bir konu değildir. O da diğer herşey gibi çok daha üstün ve yüce bir referansa yaslanmak zorundadır. Eğer kainatta insanların bir hakikate referans kaynağı olabileceği bir konu bulunsaydı o “bir ve tek” hakikat insan sayısı kadar çok hakikat olacaktı.

Nitekim ahlak ve namus kavramını Allah tanımlamalı ve biz insanlara düşen de ancak ona uymak olmalıdır. Bugünün kendilerini namuslu ve ahlaklı olarak addeden insanları eğer ahlaklarını Kur’ana arz etselerdi aslında ahlaklı olmadıklarını göreceklerdi. Eğer onlar Hasan El Basri’nin dediği gibi: “kendinizi, ve amelinizi Kur’ana arz edin!” tavsiyesine uysalardı şu haberi Kur’anın manşetinden okuyabileceklerdi:  “Bunlar, dünya hayatında tüm yapıp ettikleri (istikametten) sapmış olan kimselerdir: oysa ki bu tipler, kendilerinin güzel ve erdemli işler yaptıklarını sanmaktadırlar.” (kehf 104)

Sözün özü kainatta her hakikat dönüp dolaşıyor ve teveffi ederek aslına, El Hak olana kavuşuyor. Bu yüzden  iman edenler, yani Allah hakkında doğru bir tasavvura sahip olanlar ve salih amel işleyenler, yani bu tasavvur ile uyumlu iyilikler işleyenler hakikatin kaynağından neşet eden hakiki cennetlere varislerdir. Onlar ne güzel insan ve ne güzel kullardır… O kimselerden olabilmek dileğiyle…

Besmele ve Fatiha Suresi

Fâtiha Suresi

1. Rahman ve Rahim ALLAH’ın ismiyle.
2. Övgü, evrenlerin Rabbi ALLAH’adır.
3. Rahman, Rahim (Merhametli),
4. Yargı (Din) Gününün sahibi.
5. Ancak sana tapar, ancak senden yardım dileriz.
6. Bizi doğru yola ilet.
7. Gazaba uğrayanların ve sapmışların değil; kendilerine iyilikte     bulunduğun kimselerin yoluna…

    Kuran’ın birinci suresi olan Fatiha Suresi’ni Kuran’ın bütünü ve Kuran boyunca sıkça tekrarlanan genel mesaj açısından değerlendirdiğimizde; Fatiha Suresinin Kuran’ın özeti niteliğinde olduğunu düşünüyorum. Kuran boyunca verilen temel mesajların Fatiha Suresinde ifade edildiğini görüyoruz. Fatiha Suresinde Allah’ın rahmetinden, insanlardan hesap sorulacak olan yargı gününden ve sadece Allah’a kulluk edilmesi gerektiğinden bahsedilmektedir.

Fatiha Suresi ile ilgili bu yazıda değinmek istediğim konu namazlarda Fatiha Suresinin okunması ve Fatiha Suresi okunurken, surenin birinci ayeti olan besmelenin okunmaması olacak. ‘Rahman ve Rahim ALLAH’ın ismiyle’ olarak bildiğimiz besmele, Kuran’da 9. sure olan Tövbe suresi dışında sure başlarında geçmekte. Fatiha Suresi ile ilgili özel durum ise besmelenin diğer sure başlarında numarasız ayet olarak geçmesine rağmen Fatiha Suresinde besmelenin birinci ayet olarak yer alması. Yani diğer surelerde besmeleden sonraki ayet surenin birinci ayeti iken; Fatiha Suresindeki besmele, surenin birinci ayeti konumundadır.

   Konuya Kuran çerçevesinden bakarsak; Kuran’da namaz sırasında Allah’ın anılması, Allah’tan bağışlanması dilenmesi ve Allah’a dua edilmesi emredilmektedir. Fatiha Suresinin içeriği değerlendirildiğinde namaz sırasında Fatiha Suresini okumanın Kuran’a uygun olduğu görülmekle beraber; Kuran’da namaz sırasında ille de Fatiha Suresini okumamız emredilmez. Fatiha Suresinin ilk ayeti olan besmelenin okunmamasına gelirsek; ister namazda ister namaz dışında olsun Fatiha Suresi okunurken, Fatiha Suresinin ilk ayeti olan besmelenin yok sayılıp okunmaması doğru değildir. Aynı durum diğer sure başlarındaki numarasız besmeleler içinde geçerlidir. İnananların besmelenin gerek Fatiha Suresinin ilk ayetinde gerekse Kuran’ın diğer sure başlarındaki numarasız ayet şeklindeki halinde Kuran’ın bir parçası olduğunu gözden kaçırmamaları gerekir.